Переписка Российского Союза Эсперантистов с президентом России Медведевым
№ P-1-2009 «04» мая 2009 г. Президенту РФ Д.А. МЕДВЕДЕВУ МОСКВА, Кремль Глубокоуважаемый господин президент! В свете разрабатываемой сейчас концепции национальной безопасности России обращаемся с вопросами, имеющими, с нашей точки зрения, приоритетное значение в сфере защиты национальных интересов России в сфере международной коммуникации, культуры и языка. Использование "глобального английского" достигло такого угрожающего уровня, когда опасности подвергается само существование национальных культур и языков - сегодня малых, а завтра и крупных народов. Генеральная Ассамблея ЮНЕСКО дважды принимала резолюции в поддержку международного планового языка эсперанто. (И, кстати, ни одного раза в поддержку английского или любого другого этнического языка). И нам не понятно, как долго российские власти будут замалчивать реальное с XIX века развитие в мире эсперанто - языка политически нейтрального, простого и благозвучного, который любили Лев Николаевич ТОЛСТОЙ, Максим ГОРЬКИЙ, а также другие знаменитые деятели культуры и науки? В этом контексте из наших современников уместно указать на лауреата Нобелевской премии 90-х годов немца Райнхарда ЗЕЛТЕНА или на покойного Папу Римского Иоанна Павла Второго. Повсеместное, по сути, навязывание английского языка ставит неанглоязычные нации в заведомо неравноправные с ними отношения. Никогда человек, у которого английский не является родным, не сможет конкурировать на равных с носителем этого языка, как, впрочем, и любого другого этнического языка. Это затрагивает одно из базовых прав отдельно взятого человека - право на равноправный язык международного общения. Это затрагивает и права наций, т.к. английский язык становится угрозой культурной идентичности, а, следовательно, и национальной безопасности неанглоязычных стран, включая и Россию. 04.07.2006 и 04.12.2008 (http://www.moskva- putinu.ru) В.И.СЕГУРУ-ЗАЙЦЕВ обращался к В.В.ПУТИНУ с подобным вопросом, но, увы, ответа не получил. Просим на этот раз обратить серьёзное внимание к вопросам языкового неравенства в мире, от чего страдает и наша страна, даже будучи великой державой. В России, к сожалению, самым эффективным агентом влияния английского языка стал не Британский совет или его менее известные американские собратья, а наше родное Министерство образования и науки РФ, которое запретило преподавание эсперанто в вузах, используя как обычное организационно-юридическое крючкотворство, так и "таран" руководителя профильного при Министерстве учебно-методического объединения (УМО) по образованию в области лингвистикипрофессора И.И. ХАЛЕЕВОЙ, известного лоббиста английского языка. Приводимый нами в дискуссии с Министерством пример маленькой Венгрии, где студенты имеют реальное право выбора изучаемого иностранного языка, вследствие чего рейтинг эсперанто стал третьим после английского и немецкого, для наших англо-лоббистов от образования совершенно неубедителен. Поэтому отечественные студенты поставлены в условия отсутствия реального выбора языка. Для них иностранный язык - это равно английский язык! Прискорбный пример авторитаризма на практике даёт молодому поколению Минобразование России! Считаем, что: 1. Проработка этих вопросов должна найти отражение и в разрабатываемой сейчас новой Стратегии национальной безопасности России. 2. Кроме того, прошу распорядиться о выработке, официально утверждённого в Минобразовании и широко распространённого в вузах и вне их стен, списка иностранных языков, которые студенты имеют право изучать. И постепенно надо добиваться, как и в Европейском Союзе - изучать не один, а два языка. И в этом списке плановый эсперанто должен занять равноправное место вместе с этническими языками. Нынешняя ситуация, когда даже студенты-филологи в нашей стране владеют, обычно, даже не двумя, а всего полутора языками - в условиях глобализирующегося современного мира далее нетерпима. Предлагаем: 3. Созвать с участием представителей и специалистов Совета безопасности РФ и Российского союза эсперантистов совещание (семинар, круглый стол) для выработки конкретных рекомендаций и практических решений по указанным проблемам. С уважением, Российский союз эсперантистов: вице-президент ____________ _________ ____ Н.Л. ГУДСКОВ, биолог - к.н. член Правления ____________ _________ ____ В.И. СЕГУРУ-ЗАЙЦЕВ, политолог
АДМИНИСТРАЦИЯ ПРЕЗИДЕНТА РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ АППАРАТ СОВЕТА БЕЗОПАСНОСТИ РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ Н.Л.ГУДСКОВУ, В.И.СЕГУРУ-ЗАЙЦЕВУ а/я 57, Москва, Российский союз эсперантистов, 105318 Москва 15 сентября 2009 г. № А21-3178
Уважаемые Николай Львович и Валентин Ионович! Ваше обращение в адрес Президента Российской Федерации в аппарате Совета Безопасности Российской Федерации по поручению рассмотрено. Высказанная Вами озабоченность тем, что широкое распространение английского языка делает его «угрозой культурной идентичности, а, следовательно, и национальной безопасности неанглоязычных стран, включая Россию», понятна, хотя, несомненно, преувеличена. Если обратиться к зарубежному опыту, то в июле 2008 г. мэр Нью-Йорка М.Блумберг придал русскому языку, наряду с несколькими другими, статус языка для делового общения в этом городе, а в сентябре 2009 г. губернатор штата Нью-Йорк Д.Патерсон подписал закон об использовании русского языка при проведении выборов любого уровня. Как представляется, необходимо параллельное развитие национальных культур, включая национальные языки. Именно на сохранение и развитие самобытных культур многонационального российского народа ориентирует Стратегия национальной безопасности Российской Федерации до 2020 года, утвержденная Указом Президента Российской Федерации от 12 мая 2009 г. № 537, которая предусматривает необходимость противодействия угрозам национальной безопасности в сфере культуры (пп.82-83). Более того, культура признана одним из приоритетов устойчивого развития нашей страны. Что касается эсперанто, то, согласно заключению научной экспертизы, проведенной по запросу аппарата Совета Безопасности Российской Федерации специалистами Российской академии наук, отказ от использования национального языка в международных отношениях в пользу этого искусственного языка может быть интерпретирован как добровольный отказ от одного из признаков национального суверенитета.
Кроме того, по мнению экспертов Российской академии наук, обязательное обучение языку эсперанто нельзя считать целесообразным, поскольку: степень его распространения довольно низка; его роль как средства межкультурного общения незначительна (между тем в последнее время в решении национально-языковых вопросов именно этот аспект, а также необходимость пропагандировать русский язык как средство международного общения приобретает для Российской Федерации первостепенное значение); введение еще одного учебного предмета в вузовские и без того перегруженные программы может вызвать негативную реакцию со стороны преподавателей и обучаемых. Вместе с тем, отмеченное не исключает возможность факультативного изучения эсперанто в средней и в высшей школе. Заслуживает позитивного отношения и движение эсперантистов, которое требует научного исследования как своеобразный социокультурный феномен. С уважением, Референт аппарата И.Беляев
Вы верите, что всего за несколько часов можно понять, как поставить правильное произношение, не изучая долго и нудно теоретическую фонетику, а всего-лишь поймав "фокус" языка?
Вы верите, что за несколько часов можно понять всю систему английских времен, которую безуспешно учат годами в школе, институте или на курсах?
Вы верите, что вместо скучных учебников можно заниматься по Вашим любимым фильмам и сериалам, испытывая при этом восторг и наслаждение от занятий английским?
Мы не только верим, а и твердо убеждены, так как уже сотни людей прошли по этому пути и поделились с нами своми успехами и достижениями!
И мы верим в Вас, потому что Вы легко научились говорить на языке, который на порядок сложнее английского!
Поэтому более простым и логичным английским Вы овладеете гораздо быстрее и легче! Конечно,если будете делать это правильно, естественным путем - моделируя носителей языка. Руководствуясь при этом не громоздкими правилами, а простыми и понятными визуальными моделями!
Получите бесплатно материалы - подпишитесь на рассылку!
Получите результат немедленно - приступайте к занятиям прямо сейчас!
На 9. Президенты сами ответов не пишут, т. к. они получают тысячи писем в день. Для этого у них есть референты. Это не мелкое событие. Президент России Д. Медведев фактически разрешил факультативное изучение эсперанто в средней и в высшей школе, а также заявил, что движение эсперантистов заслуживает позитивного отношения. Это уже кое-что, а не буря в стакане воды.
В комментариях 5, 6 и 7 появился ответ эсперантиста Николая Гудскова на комментарии швейцарского эсперантиста A. Kuenzli, которые появились в ссылке в комментарии 2 к этой статье.
Admirinte pri inteligenteco de la funkciulo de la prezidenta administrejo, AK komencas instrui, kiel necesas paroli kun la ŝtataj oficistoj. Post tiom drasta kritiko, ni, fundamentalistoj- diletantoj, kapablaj nur diri idiotaĵojn, rajtus atendi de la alta profesiulo sagacajn revelaciojn. Sed ĉi tie komenciĝas veraj strangaĵoj. Unue, ni devus mencii iamajn verkojn de sovetiaj interlingvistoj, kiuj estis faritaj antaŭ 50-20 jaroj. Ĉu li ne scias, ke jam tiam ili, se estis efikaj por disvastigo de Esperanto, do nur tre limigite (apero de du vortaroj de Bokarjov kaj lernolibro de Semjonova-Isaev plus kelkaj sciencaj kolektoj kaj libroj – sed tiaĵoj nun atingeblas sen ŝtata apogo). Due, ni devas traduki la Konstitucion de RF kaj freŝan artikolon de D. Medvedev kaj kun respekta sinklino prezenti la tradukojn al la moŝtoj. Brila rekomendo, kiu tuj memorigas pri traduko de la sovetia Konstitucio kaj freŝaj artikoloj de Stalin en 1936! Por kiuj nin, do, prenas AK? Cetere, li ne povas ne scii, ke eĉ tiam la gloraj agoj ne nur ne kontribuis oficialan agnoskon de Esperanto, sed eĉ antaŭis pereigon de la movado en USSR… Tiu strategio, eble, iom efikis en 1960-aj-80-aj jaroj, kiam preskaŭ solaj eldonataj libroj en Esperanto povis esti paroladoj de Breĵnev, Andropov, Ĉernenko, Gorbaĉov… Estis alia epoko, aliaj eblecoj… Ĉu AK kapablas pensi nur per kategorioj de la totalisma kaj aŭtoritatisma socioj? Strange – mi aliel imagis mensan staton de homoj, kiuj edukiĝis en Svisio, lando de, onidire, tre malnova demokratio. Nu, eble, sciencaj okupoj de AK kondukis lin al prefero de totalismo, mi ne scias – la scienco ĉe diversaj homoj povas havi diversajn rezultojn. Sed bonvolu ne revenigi nin al tiu “ideala” situacio, permesu al ni traduki kaj eldoni tion, kio al ni plaĉas, sed ne tion, kio supozeble povos plaĉi al “Kremlo”! Des malpli science sonas la rekomendo helpi al savo pere de Esperanto de kulturoj de naciaj malplimultoj en Rusio. Ĉu moko? Kial tiom stranga pensoturno de nia alta profesiulo? Ĉu li ne komprenas mem, ke ia ajn pozitiva influo al naciaj kaj etnaj lingvoj kaj kulturoj povas principe sekvi nur post politika decido pri apliko de Esperanto? Tio legeblas jam en Bulonja Deklaracio! Ĉu ne klaras, ke ni (kiel ĉiuj esperantistoj- fundamentalistoj ) ĝuste tion celas? Logiko, tamen… Verŝajne, nur plena ekposedo de la raŭmismo permesas kompreni tian logikon, por ni, diletantoj, ne atingeblan… Nu, kaj la plej granda instruo de nia sagaca sciencisto: ni, rusoj, vivas ekster la mondo, nin ne koncernas la procezoj de influo de la angla, ekonomia krizo kaj ceteraj riveliĝoj de la tutmondiĝo. Ni ne parolu pri tio, ĉar tio povas malhelpi al rusaj milionuloj meti monon en svisajn bankojn (kie eblas parli angle) kaj per tio grasigi la sivisan ekonomion. Do, ni, griloj, sidu sur nia bastoneto. Sidu tie kune kun aliaj idiotaj fundamentalistoj, kiel P. Dasgupta, Z. Tišlar kaj ceteraj fuŝuloj, kiuj prefere traduku freŝajn artikolojn de siaj ŝtatestroj, kaj ne provu montri sin al la mondo. Dankon, “amiko”, sed tian pozicion ni okupi ne konsentas. Kiel estas dirite, “Raŭmisto finvenkiston ne komprenas”. Kaj reciproke. Nikolao Gudskov
Due, alia grupo de kritikoj de AK venas pro nescio de konkretaj realaĵoj, kun kiuj pli frue kunpuŝiĝas rusiaj esperantistoj, kaj tio, kion li prezentas kiel eraron, estas rezulto de antaŭaj traktadoj kun oficialuloj. Unuavice temas pri mencio de akademianino I.I. Haleeva, “kiu estas signifa ruslanda lingvisto kaj kiu ĝuas grandan estimon flanke de la Kremlo”, kiel prave difinas ŝin AK. Sed, kaj pri kio AK ne scias, ĝuste malmencio de tiu “estimate sciencistino” estus eraro. Ja antaŭ kelkaj jaroj aktivuloj de REU (unuavice, unu el la subskribintoj de la konsiderata letero V. Seguru) faris seriozan agadon en la Ministerio pri edukado por oficialigi programon de instruado de Esperanto en superaj lernejoj, sen kio kiu ajn instruado de Esperanto al studentoj, ankaŭ fakultativa, kunpuŝiĝas kun malfcilaĵoj. Estis atingita bona interkompreno kun oficistoj de la ministerio, eĉ sufiĉe altniveloj, kaj ili principe pretis inkludi iun priesperantan programon en la ŝtatajn sdandartojn. Tamen estis nepre necesa pozitiva reeĥo al la propono pri tio de la instru-metodika komuisiono pri fremdlingva instruado, kies prezidanto estas ĝuste la estimata akademianino. Kaj la reeĥo de I.I. Ĥaleeva venis – pure negativa. Rezulte ĉiuj rilatoj kun la oficistoj de la Ministerio, antaŭ tio tre amikemaj, ĉesis. Sekve, por iu ajn sekva paŝo en traktado de afero pri instruado de Esperanto al studentoj (ankaŭ fakultativa, kiun bonvoleme “permesas” s-ro Belajev), nepre necesis/as nun “lanchi intrigon inter la prezidenta oficejo unuflanke kaj la Ministerio pri edukado kaj konkretaj personoj (kiel I.I. Haleeva) aliflanke” laŭ lerta esprimo de AK, aŭ, pli klare, noti la startan pozicion por ajna pozitiva traktado (se tio ĝenerale eblas), ke Ĥaleeva nepre ne devas partopreni tiun traktadon, ĉar jam tute klare sian pozicion fiksis. Do, AK kaj “inteligentaj burokratoj” povas “post unua mirado, nur moki kaj ridi” – sed la afero estas sufiĉe serioza. Aliaj kritikoj de AK estas aŭ ne tiom gravaj aŭ strangaj (ekzemple, la bedaŭrinda afero, ke en Budapeŝta universitato ne plu funkcias interlingvistika fako neniel influas la fakton, ke en Hungario eblas fari ŝtatan ekzamenon pri fremda lingvo pri Esperanto, kaj ke en aliaj superaj lernejoj de tiu lando Esperanto estas ja instruata, ke kritikataj en aliaj landoj aferoj estas dume bona ekzemplo en Rusio, ktp.). Ĉiuokaze, ne ili estas plej principaj. Mi diru, cetere, ke lia konsilo mecii la Polan Radion estas trafa. Tamen, aparte rimarkendas, ke AK diras, ke “la plej granda idiotajho, kiun mi (AK) entute legis ĝis nun” – ke ankaŭ Rusio suferas pro la lingva malegaleco en la mondo. Nu, ĝi ŝajnas al li tia nur tial, ĉar li pri vivo en Rusio scias malmulte kaj/aŭ el ne fidindaj fontoj. Li sciu, ke nun en Rusio tiu, kiu ne scias la anglan, estas iu subhomo (untermensch, por ke al AK estu pli kompreneble) , kiu havas malgrandajn perspektivojn sukcesi en kariero aŭ negoco kaj ĝenerale esti serioze traktata. Anglalingvaj surskriboj ĉie abundas, eĉ verkistoj ofte prenas anglajn pseŭdonimojn, por ke eldonejoj prenu iliajn librojn… La situacio pri la rusa estas tre simila al tiu, kiu estas pri lia gepatra lingvo, la germana, kaj plendojn pri la kripligo de la germana flanke de la angla, same kiel plendojn pri neebleco adekvate sin esprimi en la angla, kion postulas de ili cirkonstancoj, diktataj de la absoluta regado de nur tiu lingvo, mi aŭdis de diversaj germanaj esperantistoj. .. Eble li mem, kiel profesia lingvisto, tion ne vidas, sed ja plimulto de la homoj ial – ve! – ne estas profesiaj lingvistoj… Kio plej gravas, en sia kritiko AK tute ne rimarkis la ĉefajn proponojn de la letero, kiuj ja ne estas tiom teruraj kaj kontraŭanglolingvaj, kiel li emas prezenti: instruadon de ne nur angla, kiel sola ekzistanta fremda lingvo, sed ankaŭ de alia kroma, kiu, egalrajte al ĉiuj elektebla, estu Esperanto. La propono absolute ne fantasta kaj tute ne kontraŭdira al ekztanta en aliaj landoj (jen la ekzemplo de Hungario!) praktiko. Ĉu ankaŭ tio estas “idiotaĵo”? Verŝajne jes, ĉar AK ĝin tute malrimarkas! Kio estas por mi mirinda afero, estas, ke li, kondamnante leteron de “fundamentalistaj esperantistoj”, laŭdas respondan leteron de la referento Belajev, kiu, laŭ li, “estas racia kaj entenas trafajn, ĝustajn kaj verajn argumentojn”, listigante delonge kutimajn al esperantistoj esprimojn. Pli: al AK ial plaĉas ĝuste lingvonaciismaj argumentoj, kiel minaco de Esperanto al ŝtata suvereneco! Ial lin “surpizas”, ke oni ne kontraŭas fakultativan instruadaon (kvazaŭ oni ĝin iam rigore malpermesis! ) – tio estas ne pli ol afabla formo de kruda rifuzo! Ridindas admiro de AK pri tio, ke esperantistoj kiel socia fenomeno meritas sciencan pritrakton – nu, jes, kiel papilio sur pinglo… En la kunteksto de la letero ĝuste tio aspektas kiel moko.
Mi sendas mian rilaton al la letero de AK, kies kritiko (krom tiuj eroj, kiuj koncernas nur la stilon, kaj kiuj ja estas pravaj) kaj opinioj "kiel necesas" tre sxokis min. Mi lastatempe malkutimigxis reagi al tiatonaj elpasxoj - sed, cxar gxi koncernas ne nur min, kaj tute ne nur la leteron, subskribitan de mi, sed gxenerale cxiujn rusajn esperantistojn sendepende de tio, havas ili iun rilaton al koncerna letero aux ecx kontrauxas gxin, mi devigis min ja reagi. La fakto, ke AK atakas samteme ankaux gravajn UEA-agantojn, aldone elokventas.. . NG
Ĉu nura fuŝo aŭ ideologia kontrasto? Artikolo de Andy Künzli (AK) koncerne “korespondadon kun Medvedev” estas, kompreneble, ne nur atako al konkreta ago de tiamaj (majo 2009) REU-estraranoj V. Seguru kaj N. Gudskov, kiuj sendis la leteron, sed ankaŭ al gvidoroj de UEA, unuavice ties prezidanto Probal Dagupta, sendita sian leteron al aro da ŝtatestroj. Tian agadon, kiun entreprenas tiuj, kiujn li nomas “esperantaj fundamentalistoj”, li kritikas de sia, laŭ li pli perfecta, raŭmisma aliro. Do, la “fundamentalistoj” agas diletante kaj fuŝe, ne diletantoj estas la raŭmistoj – sed pri ties ne fuŝaj kaj profesiaj agoj mi, bedaŭrinde, ne estas informita. Kun la unua akuzo mi volonte konsentas: jes, mi, kiel plimulto da esperantistoj, estas “fundamentalistoj” en la senco, ke por ni baza valoro plu estas celo (“pracelo” laŭ la Raŭma manifesto), ke Esperanto iam fariĝu la dua lingvo por ĉiu kaj ĝi tiel solvu la problemon de komunika malfacileco inter popoloj. Se tio estas “peko”, mi ne pentas pri ĝi. Mi konsentas ankaŭ kun la dua akuzo, ke ni estas “diletantoj”. Jes, nia movado estas amatora, diletanta, desuba, ne konsistas el profesiuloj – kaj tial principe ne kompareblas al ajna profesia komunumo. Malmultaj fakuloj, kiuj nian komunumon eniras, malofte aktivas por la movado, tamen se jes, efikeco de ilia agado kutime ne pli grandas, ol la rezultoj de la agado de ni, amatoroj. Se AK opinias sin pli efika profesiulo, kie estas pozitivaj rezultoj de lia agado? Poste li traktas la strategiajn erarojn de nia letero. Pritakso de ilia “erareco” ĝenerale (krom riproĉoj pri la stilo, kun kiuj mi principe konsenta, sed kiuj estas malpli gravaj,) koncernas du poziciojn. Unue, li malkonsentas kun nia pritakso de la negativa influo de la angla, kio havas pure ideologian karakteron. Esperanta gazetaro estas plena da argumentoj pri tio, ke la nuna funkciado de la angla kiel ĉefa lingvo en internaciaj rilatoj havas negativan influon je la aliaj lingvoj kaj kulturaj tradicioj, kaj kun lia kontrasta pritakso malkoincidas kun opinio de tre multaj aliaj esploristoj, ankaŭ profesiaj (kaj ne nur esperantistoj! ). Do, estas problemo de la starpunkto. Detala scienca diskuto pri tio eliras el kadroj de lia artikolo (li nur skizas sian starpunkton) kaj tiu ĉi respondo. Nur unu rimarko: se la angla estus vere precipe neŭtrala lingua franca, pro kio do aperu la ideo de Esperanto? Io ne koheras en la agrgumentado de raŭmisto… Sed ĝuste ĝi, por ŝtatestroj de neanglalingvaj landoj, povas esti sufiĉe atentokapta ideo. Malgraŭ asertoj de AK, strategie (kaj ankaŭ fakte) ne indis mencii la lingvosubpreman rolon de aliaj grandaj lingvoj, pretendantaj je la rolo en internacia uzado. Unue, ĉar tiu rolo, malgraŭ penoj de koncernaj ŝtatoj plivastigi aŭ, almenaŭ, konservi tian uzadon de siaj lingvoj, rezultojn ne donas. La uzado de la rusa ĉiam pli reduktiĝas al limoj de la Rusia Federacio (eble, povos konserviĝi ankaŭ en rilatoj kun Ukrainio, Kazaĥio kaj kelkaj aliaj postsovetiaj landoj kun granda kvanto de rusa loĝantaro, sed ne pli), uzado de la franca ĉiam pli limiĝas al kadorj de la Franca Respubliko, ĝia signifo malpliiĝas eĉ en EU; la germana, malgraŭ ĉiuj penoj, ne sukcesas atingi la rolon de la tria oficiala lingvo en EU, ktp. Krome, mencii la rusan estus strategie absolute nekorekte – el la respondo de la referento Belajev klaras, ke la plej granda zorgo de la rusa potenco sur la lingva kampo plu restas konservado kaj plivastigado de la uzado de la rusa en internaciaj rilatoj, kaj kritiki tiun punkton estus draste malracie.
Николай, ну не я же писал письмо Медведеву. Вы обращаетесь не по адресу. Напишите письмо авторам обращения к Медведеву. Я думаю, что Вы с ними знакомы. Хотя я с интересом и удовольствием прочитал письмо Медведеву и ответ от него. В интернете сейчас идёт большая дискуссия на эту тему. Я за ней слежу и буду информировать о ней посетителей этого сайта.
Что касается эсперанто, то, согласно заключению научной экспертизы, проведенной по запросу аппарата Совета Безопасности Российской Федерации специалистами Российской академии наук, отказ от использования национального языка в международных отношениях в пользу этого искусственного языка может быть интерпретирован как добровольный отказ от одного из признаков национального суверенитета.
Владимир! Ну сколько можно биться головой об стену? Я давно понял, что общий язык человечеству можно ввести только через жопу. И я разработал пошаговой алгоритм и изложил его на http://mi.anihost.ru
А насильственное обучение языку Эсперанто в вузах и школах вовсе не приведёт к его распространению. Нужны тысячи стимулов, чтобы люди признали язык полезным для них. А это требует сотен милиардов долларов!!
В той же Венгрии Эсперанто скукоживается, хотя там вроде есть разрешение на него.
Владимир! Взгляните в лицо реальности! Создавайте культ моей личности. Не тратье время на пререкания с ботами и чиновниками! Они ничего не решают !!
Президент международного фонда "Тотальная коммуникация - интетрлингвистика" Николай Михайленко
http://www.liberafolio.org/2009....peranto - а здесь появились комментарии об этой переписке на эсперанто. Интересно, что референт аппарата президента ответил якобы на комментарии специалистов из Российской Академии Наук, но специалисты утверждают, что они направили совсем другие комментарии. Подробнее читайте по этой ссылке, а я буду информировать Вас о дальнейшем развитии событий.
В этой статье вы можете прочитать: какую угрозу таит в себе всему мировому сообществу (и России в том числе) необузданная экспансия английского языка. И какие преимущества всему человечеству даёт распространение языка эсперанто в качестве международного.
Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи. [ Регистрация | Вход ]
Главная страница 
0
